<Ξ> : εεπ!... πού πας εσύ φουριόζα ;<Ν> : Έχω δουλειές, άσε με... Έχω να ταίσω σπίτια και οικογένειες που υποφέρουν, έχω να ποτίσω χωράφια, έχω να γιάνω ζώα και ανθρώπους, άλλους να παρηγορήσω, άλλους να συμβουλέψω, άλλους να συνετίσω ...
<Ξ> : καλά, εσύ δεν ειδικεύεσαι σε κάτι ; Το μαγικό σου ραβδάκι δεν αγγίζει απλώς κατι και το μεταμορφώνει ; Ξέρουμε ότι οι νεράιδες κάνετε τα άσχημα όμορφα κυρίως - αλλά κι αν κάνετε το αντίθετο είναι για να τιμωρήσετε κάποιον πολύ κακό...
<Ν> : Αυτά τα λένε τα παραμύθια και κυρίως για μικρά παιδιά που, ξέρεις, δεν πρέπει να τα τρομάζεις αλλά ούτε και να τα κακομαθαίνεις... γιατί αν το παιδάκι πιστέψει πως μια νεράιδα μπορεί να τα κάνει όλα τότε δεν θά 'χει για τι ν' αγωνιστεί στη ζωή του καθώς θα μεγαλώνει... Θα μου πεις, το ζήτημα είναι να βρει νεράιδα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία... Τέλος πάντων, οι πραγματικές νεράιδες μπορούν να τα κάνουν όλα, είπε η Νερά-ειδα και τίναξε έτσι με λίγη (δικαιολογημένη είναι αλήθεια) ξιππασιά τα πλούσια μακριά ξανθά μαλλιά της... Όχι σαν τις άλλες τις νεράηδίες που απλώς κουνάνε το ραβδάκι τους, το ακουμπάνε εκεί που χρειάζεται και βγαίνουν αστεράκια και ο άλλος νομίζει ότι έγινε το καλό...
<Ξ> : αααα - έκανε συμπερασματικά ο άντεβρεΞουτ έχοντας ήδη τα χέρια πίσω από το κεφάλι του καθώς ήταν αραγμένο ξαπλωτό σ' ένα από τα κοντόχοντρα κλαδιά του μπαομπαμπ... ταυτόχρονα τεντωνόταν και άλλαζε τα πόδια του στην σταυροπόδι θέση του
<Ν> : εμείς, οι καλές νεράιδες, δεν είμαστε σαν και του λόγου σας τα ξωτικά που όλο σκανταλιές σκαρώνετε νυχτιάτικα και ανακατώνετε τους ανθρώπους
<Ξ> : ναι αλλά κι εμείς προσφέρουμε όλες εκείνες τις μικροαγωνιούλες, τα σκιρτήματα, τις τρομάρες, τις αναπάντεχες συναντήσεις μεταξύ τους που δίνουν αυτή την πικάντικη νότα στις ζωές των ανθρώπων... φαντάζεσαι να ήταν όλα έτσι όπως τα αφήνετε εσείς ; σχεδόν τέλεια ; βέβαια, εντάξει δεν τα προλαβαίνετε και όλα για όλους οπότε πάντα υπάρχει περιθώριο να μην πειράξουμε κι εμείς κάτι...
<Ν> : ε, βέβαια, πού να προλάβουμε κι εμείς με τόσο κόσμο ... και φαντάσου ότι πρέπει να τα παρακολουθούμε όλα, όταν αλλάζουν οι διαθέσεις τους θα πρέπει σχεδόν να μαντεύουμε το τι θα ήθελαν να γίνει και περίπου να το πετυχαίνουμε... αλλιώς τι νεράιδες θα ήμασταν αν πέφταμε έξω... βέβαια θα μου πεις, οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι τους περιμένει στη ζωή τους οπότε δεν ξέρουν αν αυτό που τους "βρίσκει" κάθε φορά είναι για καλό ή για κακό... εξάλλου μην ξεχνάμε κι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της "δουλειάς" μας : πρέπει να τους διαπαιδαγωγούμε ! ... δεν πρέπει να τους τα "φέρνουμε" όλα τέλεια γιατί τότε γίνονται μαλθακοί... και η πολλή ευτυχία βλάπτει αν δεν έχει κερδηθεί με λίγη προσπάθεια, καλωσύνη, ταπεινότητα... κι εδώ ερχόμαστε σ' ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο της "δουλειάς" μας : πρέπει να παρακολουθούμε την πορεία όσων βοηθάμε... ξέρεις τι δουλειά έχω αφότου τελειώσω την εργάσιμη μέρα μου ; Πόσα αρχεία πρέπει να ενημερώσω στον υπολογιστή μου, πόσα reminders να βάλω, τι στατιστικά στοιχεία πρέπει να μαζεψω για να καθορίσω τι θα κάνω και σε ποιον ; ξέρεις τι αλγορίθμους φτιάχνω για να βαθμολογώ τη συμπεριφορά τους κι αναλόγως να "συμβάλλω" στη ζωή τους ; ... άσ'τα... πώς κάνουν οι τράπεζες που δέχονται κόσμο μέχρι τις 2.30 το μεσημέρι και όλοι νομίζουν ότι μετά το κλείνουν το μαγαζί... λάθος, μετά να δεις δουλειά που γίνεται...
<Ξ> : τι λες βρε παιδί μου, είπε ο άντεβρεΞουτ που ανασηκώθηκε λίγο από τη ραχατλίδικη θέση του γιατί, η αλήθεια είναι, ότι του κίνησε την περιέργεια αυτό το τελευταίο κόμμάτι δουλειάς μιας νεράιδας. Ο άντεβρεΞουτ νόμιζε ότι οι νεράιδες δρουν ανεξαιρέτως, ότι τα προλαβαίνουν όλα αλλά επίσης δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η δουλειά μιας νεράιδας προϋποθέτει τόση προπαρασκευή... "Αμ δεν είναι σαν κι εμάς που διαλέγουμε στην τύχη ποιον θα πειράξουμε, τι θα του κάνουμε, με ποιον θα τον βάλουμε να τσακωθεί, ποιον θα ερωτευτεί" συλλογίστηκε ο άντεβρεΞουτ με περισσή σοβαρότητα...
<Ν> : εμ τι ; γι' αυτό σου λέω, άσε με με τις κουβέντες, βιάζομαι έχω ήδη αργήσει... ευτυχώς που δεν χτυπάω κάρτα, είμαστε αυτοδιαχειριζόμενες βλέπεις, αν δεν έχω προλάβει να κάνω όσα έχω σχεδιάσει για την ημέρα, δυστυχώς το πάω μέχρι αργά το απόγευμα - αλλά πάντα με φως ήλιου, φυσικό... ποτέ όταν ήδη έχει αρχίσει να σουρουπώνει, ποτέ ! ... εντάξει, η αλήθεια είναι ότι αν είναι καμιά ωραία μέρα σαν τη σημερινή κι έχω τακτοποιήσει πολλά απ' αυτά που έχω σχεδιάσει, ε πάω και τις βολτούλες μου... εξάλλου δεν είναι και πολύ κακό να αφήνεις τους ανθρώπους να περιμένουν και λίγο πριν τους κάνεις κάποιο καλό... πού ξέρεις; μπορεί να ενεργοποιηθούν και μόνοι τους... πάν' απ' όλα, λοιπόν, η διαπαιδαγώγηση... άρα, όπως καταλαβαίνεις, ακόμη κι όταν δίνουμε λίγη "αδεια" στον εαυτό μας δεν είναι για να ξεκουραστούμε κυρίως όσο για να δώσουμε το περιθώριο στους ανθρώπους να φροντίσουν και λίγο οι ίδιοι τη μοίρα τους... ευτυχώς που ο Δημιουργός έχει εισάγει πολλή τυχαιότητα στις συμπεριφορές των ανθρώπων κι έτσι δεν πλήττουμε...<Ξ> : έεελα, ποτέ όμως δεν μου αφιερώνεις λίγο χρόνο... νομίζω ότι δεν μ' έχεις προσέξει καθόλου... δεν σου κρύβω ότι πολλές φορές σε "παραμονεύω" τα πρωινά που φέυγεις και σκέφτομαι διάφορα.... τέλος πάντων, άσ' τα αυτά, σήμερα που είναι τόσο ωραίος ο καιρός μπορούμε να περάσουμε τη μέρα παρέα... τι λες ; τελείωσε με λίγο νάζι ο άντεβρεΞουτ τη φράση του
Η Νερά-ειδα του έριξε μια πλάγια ματιά, ξαναγύρισε από την άλλη μεριά το κεφαλάκι της κι ετοιμάστηκε να πετάξει προς τη "δουλειά" της... αλλά πάλι δεν μπόρεσε ν' αποφύγει το σκανταλιάρικο ύφος του άντεβρεΞουτ που την κοιτούσε προκλητικά αδιάφορα αλλά και με νόημα...
<Ν> : ... τι εννοείς "σκέφτεσαι διάφορα όταν με βλέπεις να φεύγω τα πρωινά" ;
<Ξ> : ε, να... ότι ... άσ' το, ασ' το τώρα...
<Ν> : τι ; για πες ! όχι, για πες !
<Ξ> : ε, να, ότι έχουμε περάσει τη νύχτα μαζί και τέτοια...
<Ν> : χμμμμμ - έκανε η Νερά-ειδα αλλά αμέσως αντιπαρήλθε τον δισταγμό της και ξαναπέρασε στην "αντεπίθεση" : ε, ναι κι εκείνη τη φορά που επέμεινες να βγούμε μαζί το βράδυ να πειράξουμε ανθρώπους θυμάσαι τι έγινε ! Ήπιατε εσύ και οι φίλοι σου και μας μπερδέψατε με τους ανθρώπους και μας σκαρώσατε σκανταλιές με τα Τρόλ του Δάσους και ούτε και ξέρω πώς καταφέραμε να μην τσακωθούμε μαζί τους από τις παρεξηγήσεις που προέκυψαν ! Ακόμη θυμάμαι πώς έτρεχα να ξεφύγω από τα κλαδάκια εκείνου του μεγαλούτσικου Τρολ που καθώς με κυνηγούσε του είχαν πέσει τα βρακιά του κι ούτε κι ήξερε τι έλεγε... Σε εμπιστεύτηκα τότε - αν θυμάσαι - κι ούτε το ραβδάκι μου δεν είχα πάρει μαζί μου. Ακόμη δεν την έχω ξεχάσει εκείνη τη βραδιά !
<Ξ> : ναι, αλλά την επομένη το πρωί άκουγα εσένα και τις φιλενάδες σου που χαζογελούσατε καθώς διηγόσασταν τι είχε σχεδόν συμβεί στην καθεμία... και καυχιοσασταν που διαπιστώσατε το ενδιαφέρον κάποιων Τρολ για κάποιες από σάς ! σωστά ; τελείωσε ο άντεβρεΞουτ τη φράση του με τα χέρια στην ευλύγιστη μεσούλα του που ήξερε πολύ καλά πώς να την κουνάει προκλητικά κατά περίπτωση...
<Ν> : ... ας πάει στα κομμάτια, ας μείνουμε παρεούλα σήμερα - ανακοίνωσε η Νερά-ειδα στην αρχή με προσποιητή παραχωρητικότητα και στη συνέχεια θριαμβευτικά... νομίζω ότι σήμερα δεν θα με αναζητήσουν πολλοί και πολύ... ας δούμε τι μπορούν να καταφέρουν και λιγάκι μόνοι τους άλλωστε. Ακούω ιδέες ! αναφώνησε προκλητικά η Νερά-ειδα.
<Ξ> : Τέλεια ! φώναξε και ο άντεβρεΞουτ που είχε σηκωθεί στο μεταξύ στο ένα του πόδι πάνω στο κλαδί του κοντόχοντρου μπαομπαμπ κι έκανε αριστοτεχνικές πιρουέτες. Λέω, που λες, να σε πάω σήμερα σε μία χώρα πάνω στη Γη που τη λένε Νεραϊρλάνδη (η σημερινή Ιρλανδία - μετά τον έντονο διωγμό που υπέστησαν εκεί οι νερά-ειδες, "εφυγε" και το πρώτο συνθετικό του ονόματος της χώρας Νερα-, έμειναν όμως τα νερά). Εκεί είναι κατ' εξοχήν τόπος για Νεράιδες και Ξωτικά ! Έχουμε πολλούς "συναδέλφους" εκεί !<Ν> : εντάξει, λοιπόν, πήγαινε με εκεί.... μ' αρέσουν τα ταξίδια !!!
... και το ταξίδι μέσα στον Χρόνο - πιθανώς - συνεχίζεται
... λέει ο θρύλος
... λέει ο θρύλος
